Disa orientime të reja terapeutike të sëmundjeve kronike të veshkave

08.10.2021

Menaxhimi i SKK përfshin kontrollin e presionit të gjakut, trajtimin e albuminurisë me renuesit e enzimës konvertuese të angiotensinës ose bllokuesit e receptorëve të angiotensin II, shmangia të nefrotoksinave të mundshme dhe obezitetit, rregullimeve të dozimit të ilaçeve dhe reduktim te rrezikut kardiovaskular. Diabeti mund të përbëjë më shumë se gjysmën e barrës së SKK […]

Disa orientime të reja terapeutike të sëmundjeve kronike të veshkave Foto: Ilustrim

Menaxhimi i SKK përfshin kontrollin e presionit të gjakut, trajtimin e albuminurisë me renuesit e enzimës konvertuese të angiotensinës ose bllokuesit e receptorëve të angiotensin II, shmangia të nefrotoksinave të mundshme dhe obezitetit, rregullimeve të dozimit të ilaçeve dhe reduktim te rrezikut kardiovaskular. Diabeti mund të përbëjë më shumë se gjysmën e barrës së SKK -së, dhe obeziteti është faktori më i rëndësishëm i nxitur për këtë sëmundje.

Ilaçe të reja antihiperglicemike, të tilla si frenuesit e natrium-glukozës-cotransporter 2 kanë treguar se ngadalësojnë rënien e GFR, duke sjellë përfitime shtesë në uljen e peshës, e ne rezultatet kardiovaskulare dhe veshka. Nga ana tjetër, një gjeneratë e re e mineralokortikoideve jo-steroide kohët e fundit është zhvilluar si antagonisti i receptorit qe për të marrë një frenim selektiv të receptorit e realizon me  zvogëlimin e efekteve anësore si hiperkalemia dhe kështu bërjen e barnave të përshtatshme për administrim te pacientët me SKK.

Për më tepër, dy terapi të reja për uljen e kaliumit kanë treguar për të përmirësuar tolerancën, duke lejuar një dozë më të lartë të frenuesve te sistemit renin-angiotensin dhe për këtë arsye rrisin efektin e tyre nefroprotektiv. Pavarësisht nga shkaku i saj, SKK karakterizohet nga zvogëlimi i kapacitetit rigjenerues të veshkave, dëmtimi mikrovaskular, stresi oksidativ dhe inflamacioni, duke rezultuar në fibrozë dhe progresive, dhe humbjen e nefronit ne menyre te pakthyeshme. Prandaj, një qasje holistike duhet të merret ne konsiderate duke synuar proceset e ndryshme dhe kontekstet biologjike që lidhen me përparimin e SKK.

Deri më sot, ndërhyrjet terapeutike kur tashmë është krijuar fibroza tubulointersticiale kanë provuar të jenë te pamjaftueshme, kështu që përpjekja kërkimore duhet të përqëndrohet në zbulimin e hereshem te mekanizmave të sëmundjeve.

Një sërë qasjesh terapeutike të reja që synojnë rregullatorët epigjenetikë , tani po i nënshtrohen provave të fazës II ose fazës III dhe mund të sigurojnë në mënyrë një të njëkohshme aktivitetin që rregullon në mënyrë të koordinuar aspekte të ndryshme për frenimin e përparimit të SKK.